PAPATYA

Kaç makber toprağı döküldü üstüme Yine de filizleniyor gönül sevda ezgileriyle | Şair |

Ey bozkırımda filizlen papatya! Dilini yüreğinle süsleyip, Ömrümün geri kalanı diye, Seslendiğin günler nerede? Öksüz bir serçe gibi çaresiz, Bir yüreği boynu bükük bırakıp geride, Mevsimin geçmeden, yaprak dökülmeden Bu ne acele, nereye böyle? Ah, sevdasına küskün papatya! Bulmuşsun işte ruh ikizini, yürek eşini, Kara bulutları kovup gökyüzünden Turnaları göğsüne basmak dururken, Bu ne kış, bu tufan ne böyle? Yüreğine söz geçiremediğim papatya! Sessizliğin ve sensizliğin esaretinde, Melankoliye saplanmış Bıçak yarası gibi sorularla Akıp geceye, delice içesim var bugün. Ne uzak yermiş meğer yüreğin! Beni de göm ruhundaki mezarlığa ki Sorularımın anlamsızlığını göreyim... Ya da dön! Öyle tut ki ellerimden, Beni sevdiğini bileyim! ___________________________________ Han Akçadag ___________________________________