HEP YARIM KALACAKSIN

Kader gayrete âşıktır ( Yunus Emre )

Şiir | Hep Yarım Kalacaksın - Han Akçadağ

Kim girerse girsin hayatına,

Artık hep eksik kalacaksın.

Bana mecbur değilsin elbet

Ama çoğun ben de senin,

Avuçlarının sıcaklığını aldım elimi tuttuğunda,

Boynuma sarıldığında kokunu aldım,

Nefesini aldım sen uyurken, hırıltılarını.

Onlarla içimi ısıttım.

Ben, senden geceye saklanışlarını çaldım

Şimdi yeniden yine saklandığın.

Korkularını da araklamak isterdim.

Mutsuz olacağından korkmasam,

Korkmasam " intihar " edeceğinden!

Endişelerini çalmak isterdim şafağı bekleyen

Bir başka özgür sabaha uyanman için.

Ne yazık!

Kâbusum olurdu seni kaybetmek,

Öyle de oldu...

Aczimden göremedim

En masum yanımı parçalayarak söktüğünü

Senle aç kalmaktan korkmazken,

Bir parça şatafatlı oyuncağa değişmiştin beni.

Bilmediğin şeyler vardı yine de,

Bedenler doyar ya ruh?

Ne ile beslenir ruh biliyor musun?

Vicdanın doyacak mı şimdi 

Akla zarar mazeretlerinle?

Sabahın olmak isterken,

Aydınlığı çaldırdım sana.

Günaydın mesajlarını silebildiysem de,

Silemedim iyi geceler öpücüklerini,

Hemen uyumadan önce mırıldandığın.

Başkasına uyanırsan bir gün, bir düşün!

Sen şimdi kime tam kalabilirsin ki?

Anlamıyorsun değil mi?

Ben senin göz yaşlarını aldım,

Artık kimse için adam gibi ağlayamayacaksın.

Kimse için benim kadar üzülemeyeceksin.

Nefret edeceksin ama yine de

Çoğun hep bende kalacak senin,

Sigarayı deneyeceksin,

Ruhsuz başka tenlerde beni arayacaksın.

" Bana gözlerini büyütme "

Demeyecek mesala başka hiç kimse,

Ağlayacaksın!

Gözlerinden yanaklarına,

Dudağının kenarına değil,

Ruhunun dehlizlerine akacak gözyaşın.

Susacaksın,

O anda kalamayacaksın.

Korkacaksın,

O da bir başkasına sarılırsa diye,

Sıcak dokunuşlarla.

Şen gözleri başka iki göze değerse diye.

Hiç kimsenin görmeyeceği yerlerde

Akarken gözyaşın,

Ayrılık mazeretlerine hakaret edeceksin.

Hak ettim diyeceksin yaptıklarını.

Pişmanlığa da cesaretin olmayacak hem.

Ne yaptım biliyor musun?

Çelik bir çiviydim beyninde

Sulanmış yerde oksitlendim, paslandım.

Aşkı pula kul ettiğin gün

Ben ezeldendir sağırdım dünya servetine

Servetim sendin kördün göremedin gerçeği.

Kızmadım yine de sana,

Öyle öğretmişti şarkılar,

Aşk karın doyurmuyor mihriban !!!

Kendinden geriye

Yeni bir sen edecek kadar bile bırakmadın.

O yüzden sen artık hep eksik kalacaksın.

Kalbi dışarıda unutulmuş bir vücutsun artık.

Nefes alman mühim değil,

Asla tamamlanamayacaksın!

Çünkü kukla olacaksın hayatın koynunda !

Han Akçadağ