EY SEVGİLİ !

Taş çatladı, devrildi yelin esenliği

Ak ağıttan başkası değil saçlarımdan dökülen

| Şair |

Avucumda bir damla gözyaşı;

Berrak yüzün kadar, gece gibi kara,

Uzağım aklından geçen ırmaklara...

Kucağım boş, ellerim ellerine fukara.

Niye koynumda zehirli zemberekler mi var?

Nedir bu kalbimdeki yara?

Bir sürahi su dökerek arkamdan,

Sen de uğurluyorsun dönülmeyecek diyarlara.

Çaresiz; naçar, tek tek düşüyorum.

Bak aramıza serdiğin tuzaklara.

Ben sende tutsağım!

Atma beni vicdanının soğuk zindanlarına.

Gülümsemeni yanağına yasaklayan mı var?

Gül ey sevgili;

Gülmezsen;

Gömecekler yekün talihimi azaplara!

***

Kaybettim akli melaikelerimi.

Gökyüzüne savursam bilincimin zincirlerini,

Deli taylar kanatlanmış sanacaklar.

Nereye kusmalıyım?

Figanlarım çıksa ağzımdan savaş koparacaklar.

Kan tutuyor yine gözüm,

Kızıl çizgiler sarmış ufukta her yanı,

Takılıyor aklımın salıncağına.

Güvercin gibi ürkek, korkak bir anı

Cinayetler işleniyor içimde, yok anlayanı.

Kaç naaş yatırdım gönül mezarlığına,

Seni de öldürürsem,

Kan kokacak yüreğimdeki topraklar.

Niye gönlünde zehirli zemberekler mi var?

Gözlerin gözlerime neden uzaklar?

Gözlerime bak ey sevgili;

Bakmazsan;

Sarsacak beni ol-azaplar!