ÇORAK BAHAR

Fecr 'in kızılına düşmeyen umut

Düşmez insanın nefesine

Bahanesi de çoktur hayatın

Bir unutmak kalır yaşantılardan geriye

Çiçek açsın diye çabalanılan şeylerin

Belki kurudur toprağı

Ya da gün

Yanlış saksıda doğurur umudu

Güz lekesi grilik örter maviyi

Tüm çabalar yorarken insanı

Bir yalnızlık boy verir bütün coğrafyada

Dizgine gelmeyen toy tayların yaşlı gözlerinde

Boşuna yorulur uzayıp giden yollar

Isssız sokaklarda kimsesiz ağıtlar gezer

Boştur kapısı çalınan evler!

Belki de yanlış yerdedir ışıklar

Ya da başka bir geceye doğar dolunay

Dört köşesinde solgun mevsimler

Her halükarda kabre çıkarken adımlar

Belki de boşunadır sevdalar

Boşuna ıslatır durur yağmur saçlarımı

---