SİS

Ne yaman mesafedir....

İnsan’ın sevdiğini istememesi

Zaman sanki yaşantıları eritip

Birbirine karıştırmış eski ile yeniyi

Ağır ağır içine gömüldüğüm,

Kırık dökük ruhumu zapt eden

Bu hırçın düğümü çözemiyorum.

Kayıp gidiyor ellerimden,

Kirpiklerinden hayata tutunduğum his’

Sokaktaki soğuğun ıssızlığı sinmiş içerime

Ürperiyorum!

Endişe işlemiş gözlerimin içine kadar

Dilim lâl, gönlümde ağır bir melâl

Yılmışlığın çarptığı renksiz yanaklarım

Solgun iki yaprak gibi titriyor.

Pencerelerde beni bekleyen gölgen yok

Tutkuyla bana sarılan bedenin yok.

Sanki kuru bir çınar yaprağına dönüşmüşüm

Usul usul akan bir nehrin üzerinde

Ses’sizce süzülmekteyim.

Gözlerim takılıyor mavi gök’yüzüne

Kenarları morbulutlar geçiyor üstümden

Bu uzayıp giden dinginliğin içinde

Ağır ağır yok oluyorum!

Sınırları saydam bir uzaklığın

Varlığını seziyorum sonra

Zihnin sis’ çökmüş bozkırında

Bir adam beliriyor yanında bir kadın

Omuzları çökmüş…

Yüzü allak bullak bir adam,

Ve ağladı ağlayacak bir kadın!

Bir yerlerden aşinayım onlara

Neredeyse tanıyacağım…

Melankolik Düşler - Han Akçadağ

Satın Al